Mindfulness jako nowy ethos korporacji

Mindfulness z ośrodków terapeutycznych przeniknęło do życia społecznego i jest obecnie jedną najpopularniejszych metod samopomocy (ang. self-help), która od kilku lat robi zawrotną karierę. Przez dziesięciolecia uważność była dostosowywana świata zachodniego, a mindfulness opanowało nie tylko dyskurs akademicki związany ze zdrowiem, ale też zaczęło się coraz częściej pojawiać w dyskusjach o zarządzaniu przyszłości edukacji.
 W pierwszej części artykułu przedstawiam zamysł uważności. Wskazuję na jej nowoczesny, zindywidualizowany oraz sekularny, charakter. tym celu przywołuję prace Jona Kabat-Zinna, który opracował współczesną wersję uważności zapoczątkował rewolucję mindfulness. drugiej ukazuję zaś jako styl życia. Poprzez sumienne wykonywanie praktyk staje ono bowiem niejako wersją ascezy, ma prowadzić ogólnie pojętego dobrostanu. Budzi to skojarzenia założeniami ascezy protestanckiej ethosu kapitalizmu opisanego przez Maxa Webera.
 Na szczególną uwagę zasługuje model wprowadzenia praktyki firm, którym traktuje trzecia część artykułu. kontekście neoliberalnego systemu wpisuje nurt rozwoju osobistego stanowi praktyczne rozwiązania dla pracowników. Wytwarza również własną etykę, przynależy nurtu indywidualizmu.
 Ostatnia tekstu została poświęcona zagadnieniu McMindfulness, czyli krytyce wprowadzania firm. podrozdziale prezentuję argumenty wskazujące wykorzystanie tej techniki podnoszenia zysków firmy pacyfikacji pracowników.
 Wszystkie te elementy ukazują praktykę dostosowaną warunków neoliberalnych, przyjmuje modyfikuje konkretne założenia wywodzące protestanckiej. konsekwencji sprawia to, że praktykowanie medytacji powoli przestaje być jedynie metodą terapii, obowiązującą normą dążeniu dobrostanu psychicznego, choć może także stać ethosem współczesnych korporacji.